,,….przysięgali na orła i na krzyż, na dwa kolory, te najświętsze w Polsce barwy, na czystą biel i na gorącą czerwień krwi, na wolność żywych i na wieczną chwałę zmarłych…”
1 marca obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci ,,Żołnierzy Wyklętych” – bohaterów którzy z bronią w ręku stanęli w obronie niepodległego bytu Państwa Polskiego. Tego dnia w warszawskim więzieniu przy ul. Rakowieckiej na Mokotowie zamordowano siedmiu członków ostatniego IV Zarządu Zrzeszenia ,,Wolność i Niezawisłość” – największej ogólnopolskiej powojennej organizacji niepodległościowej wywodzącej się z Armii Krajowej. Żołnierze antykomunistycznego podziemia jako pierwsi po zakończeniu II wojny światowej rozpoczęli walkę z narzuconą Polsce władzą komunistyczną. Dla nich była to ta sama walka, na podjęcie której zdecydowali się we wrześniu 1939 r. – walka o niepodległość Ojczyzny. Zmienił się tylko wróg. Po latach zmagań z niemieckim i sowieckim okupantem przyszło im walczyć z rodzimymi komunistami. Byli ścigani, mordowani i opluwani, niszczeni nie tylko fizycznie, ale również moralnie w oczach całego społeczeństwa. Nie mieli prawa istnieć w narodowej pamięci, a wielu z nich nie ma nawet symbolicznych mogił. Uznano ich za niebezpiecznych nawet po śmierci. Nazwani ,,Wyklętymi”, dla wielu pozostali ,,niezłomnymi bohaterami” zasługującymi na godną obronę ich pamięci.
,,Sens walki powinien być mierzony nie jej szansami na zwycięstwo
lecz wartościami, w obronie których walka została pojęta”
prof. Henryk Elzenberg